leven en laten leven.. dat geldt natuurlijk ook voor onze blauwe vrienden van de politie. Natuurlijk moeten de heren en dames hun werk gewoon uitvoeren en roept de plicht om orde en gezag..maar n heeeeeeel klein beetje de hand over het (kouwe kille) hart strijken is toch niet zo heel veel gevraagd in deze donkere dagen voor kerst??
het begon allemaal op en koude zaterdagmorgen, op uitnodiging van mijn klant ging ik samen met haar lekker shoppen voor de nieuwe inrichting van haar huis. De kerst is in aantocht en de boel moest een beetje opgeleukt worden, vrolijk togen we met een enorme vette bak (lees; suv met megakofferbak) richting kekke woonwinkels, meubelboulevards en boetiekjes in schattige achterafstraatjes.. de ene aankoop na de andere vlogen die bak in en binnen de kortste keren was de wagen tot en met de nok (en ver daarbuiten) gevuld met woonspulletjes, een glimmende kandelaar stak met de voet uit het achterraam, de achterklep was dichtgebonden met de zojuist gekochte plaids en toen moest r nog een enorme salontafel mee.. na veel schuiven en proppen kwamen we tot de conclusie dat het echt vol was en de enige oplossing die we konden bedenken was dat ik de tafel voorin zou vasthouden. Horizontaal schoof ik de auto in en mevrouw G. manoeuvreerde de tafel zorgvuldig naar binnen. Het was te komisch voor woorden..voorbijgangers gierden het uit toen ze mij zagen zitten met n knalrood hoofd van de inspanning tussen de tafelpoten, een verdwaalde bloempot hing er ook nog half tussen en zo vertrokken we richting huis. Ik kon geen bal zien, en als ik een antwoord wilde geven aan de vrolijk babbelende mevrouw naast mij kwam er niet veel meer dan mmww.. ahaa uit. Net toen we de laatste rotonde linksaf sloegen kwam er een eigenaardig licht in zicht, voor zover ik dat kon zien. Bij de altijd keurige mevrouw G. ontglipte een paar lelijke woorden toen bleek dat er STOP! POLITIE ! voor ons herrees op een bordje. Nee he, ook dat nog, we moesten aan de kant met die hele handel. De knorrige agent sommeerde ons het raam te openen en begon gelijk te razen met waar wij helemaal mee bezig waren en of wij niet wisten hoe gevaarlijk dat al niet was en blah blah.. Natuurlijk had de beste man gelijk maar toen hij ook nog wilde dat we de boel uit gingen laden in een natte sneeuwbui met min 6 langs die A27 was mijn begrip heeeeeeeel ver te zoeken. Terwijl men met man en macht de salontafel uit de auto wilden trekken zat mij hoofd natuurlijk klem en brak er een poot af. Het humeur daalde naar een enorm dieptepunt en toen alle spullen verregend en zeiknat langs de vluchtstrook stonden uitgestald was mijn kerstgevoel en het vrede op aarde principe heel ver te zoeken..
Ik schreeuwde dan ook of ie dan echt geen kerstgevoel had en wel es had gehoord van enig begrip voor de burger. Hierop kreeg ik een vette bon wegens belediging en was de ramp compleet.
Uren later dan gepland waren we thuis de boel aan het droog fohnen en gelukkig is het huis nog er mooi in orde gekomen. Ik kan nog steeds wel uit mijn vel springen als ik aan die dag denk maar als ik dit hilarische verhaal aan iemand vertel gieren ze het uit en moet ik toegeven dat het ook wel dolkomisch moet zijn geweest om dat te hebben gezien.. Bij deze dus een "serieuze" oproep..
Wie heeft er op zaterdag 27 november jl. een dergelijk tafereel aangetroffen langs de bewuste snelweg en daar toevallig wat kiekjes van gemaakt? Wil deze persoon zich dan melden bij de plaatselijke politie.. Beloning: Grijs wollen plaid, slechts eenmalig gebruikt!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten